Zalesie - dawniej wieś królewska, wieś lasowiacka ulokowana została w XVIII wieku na tzw. surowym korzeniu w dobrach jeżowskich położonych w Puszczy Sandomierskiej. Pierwsze informacje o miejscowości pochodzą z 1750 roku z zapisków w księgach metrykalnych parafii Narodzenia NMP w Jeżowem. Wieś powstała drogą karczunku na terenie lasu o nazwie Zalesie. W obecnym kształcie Zalesie powstało w II połowie XVIII wieku na terenie dóbr jeżowskich, już nie królewskich. "Kościół jeżowski uzyskał dziesięciny wytyczone z pól nowych na terytorium jeżowskim od roku 1788 z kolonii Jata, Jabłoń vel Soykowa, Zalesie i Piorunka alias Nowosielec." Pomiary gruntów odbyły się w 1789 roku. Podczas tych pomiarów pierwsi mieszkańcy Zalesia zostali zmuszeni do przeniesienia dotychczas dowolnie lokowanych zabudowań do obecnie planowo wytyczonej wsi. Powstała wtedy wieś typowa rzędówka o luźnej zabudowie wzdłuż prostej drogi dla 65 rodzin. Wieś należała do powiatu sandomierskiego, woj. sandomierskiego, parafii rzymsko-katolickiej w Jeżowem. Następnie pod zaborem austriackim aż do roku 1850 Zalesie należało do posiadłości rządowych jeżowskich podległym Rządowi Gubernialnemu we Lwowie. Od 1855 roku Zalesie miało własną gminę podległą powiatowi Nisko. W 1919 roku Zalesie należało do parafii w Jacie, dekanat rudnicki, diecezja przemyska, powiat Nisko, województwo Lwów. Zalesie liczące w 1941 roku 554 mieszkańców, zostało wysiedlone przez okupanta hitlerowskiego, a na wysiedlonych terenach tworzono poligon Luftwaffe. Po wojnie, w latach 1949 - 1950, wybudowano dużą, drewnianą szkołę 7-klasową, obecnie zmodernizowany budynek służy jako świetlica wiejska. W 1968 powstała Ochotnicza Straż Pożarna w Zalesiu. We wsi funkcjonuje przedszkole, wspólnota lasów serwitutowych.

Sołtys: Zdzisław Nowak

Powierzchnia: 5,91 km²

Liczba mieszkańców: 532  (stan na 31 grudnia 2023)